Każdy wiek ma swój lęk...o lęku separacyjnym.

Opowiem troszkę o lęku separacyjnym. Myślę, że każdy będąc rodzicem doświadczył takiego zjawiska u swojego dziecka. Ja przyznam się szczerze zawsze gdy chciałam prysnąć z domu i trochę odpocząć :)
Teraz troszkę teorii. Czym jest owy lęk separacyjny i w jakim wieku się objawia??
Lęk separacyjny jest objawem strachu dziecka przed rozstaniem z mamą, która jest najważniejsza w życiu maluszka. Lęk separacyjny jest naturalnym rozwojowym etapem życia małej istoty. Pojawia się najczęściej w wieku 7 miesięcy i zanika w granicach 9 do 11 miesiąca. Choć każde dziecko jest inne indywidualne, lęk separacyjny zanika wraz z rozwojem niemowlaka.
Objawy:
Objawami lęku separacyjnego są nagłe wybuch płaczu i histeria w momencie zniknięcia obiektu, przy którym czuje się bezpiecznie.
Jak sobie radzić z lękiem separacyjnym?
Zapewnienie bliskości, miłości, czułości, zrozumienia oraz bezpieczeństwa są kluczowe.
Warto przyzwyczaić maluszka do choćby krótkich zniknięć z domu i pozostawienie pod opieką zaufanej osoby. Dobrym sposobem są wszelkiego rodzaju rytuały typu buzi papa. Rytuały dają poczucie bezpieczeństwa i pozwalają oswoić się z lękiem. Pamiętaj, że Twoje wyjścia choć trudne i przykre są konieczne do uczenia dziecka autonomii a w przyszłości samodzielności i radzenia sobie z takimi emocjami jak smutek i lęk. Kontroluj swoje uczucia. Jak dziecko wyczuje w nas podenerwowanie nie wpłynie to na niego pozytywnie wręcz przeciwnie spotęguje lęk i dziecko wpadnie w histerię a tego wolelibyśmy uniknąć ;) I w dobrym humorze wyjść z przyjaciółmi na miasto czy do kina :)
A wy jak radzicie sobie z lekiem? |Macie jakieś swoje rytuały? :>

Taka jest właśnie miłość Matki...

Nowe dziecko :)

Przygotowanie dziecka na przybycie nowego członka rodziny to temat, który spędza sen z powiek nie jednemu rodzicowi. Jako, że do niedawna borykałam się z tym samym problemem postaram się po krótce opisać jak wygląda ten mechanizm.
Sięgnęłam po literaturę pomocniczą m. in "Rozwój psychiczny dziecka" od 0 do 10 lat autorstwa FrancesL.IIg. Louise Bates Ames, Sidney M. Baker którzy twierdzą, że odpowiedź na to pytanie należy brać zdroworozsądkowo. Co to znaczy w normalnym życiu? :) Osobiście znam przypadki kiedy jedno z rodzeństwa od początku nastawione jest na rywalizacje mówiąc do brzuszka swojej mamy :"Wyjdź i walcz"
U nas wyglądało to w ten sposób, że wcześnie powiedzieliśmy swojemu synowi o przyjściu na świat swojej siostry.  Chciałam mieć czas, aby syn oswoił się z nową sytuacją, miał czas ją zaakceptować. Na początku było zdziwienie, jak to w brzuszku mamy jest dzidziuś. Ucieszył się bardzo na wieść o siostrzyczce.
Mówić do dziecka należy w sposób prosty, jasny nieskomplikowany. Nie starajcie się też wpajać mu/jej, że pojawienie się noworodka będzie szampańska zabawą. Należy szczerze powiedzieć o tym, że dzidziuś będzie mały , że  nie będzie się umiał ruszać, dużo płacze i będzie wymagał dużo opieki.
Aby lepiej zaakceptował ten fakt można dziecko zabrać na wspólne zakupy w celu zakupu rzeczy dla noworodka. Nie należy zapomnieć o swoim towarzyszu i również coś mu podarować. Dużo okazywać czułości i mówić, że choć na  świecie wkrótce pojawi się brat/ siostra on nadal będzie tak samo ważny i kochany. Maluszek będzie potrzebował większej uwagi i troski jednak nie zmienia to faktu, że starsze też zwłaszcza w tej sytuacji musi czuć się ważne i docenione.
A jak u Was wyglądało przygotowanie do nowej roli swojej pociechy?❤❤